Elementy dołka każdego pola golfowego.
Dołek pola golfowego (Hole)
Składa się z czterech głónych stałych elementów będących przedmiotem „projektu pola golfowego”. Elementy te to Tee – miejsca wybicia piłki, Fairway – miejsce lądowania i dalszej gry, Green – miejsca wbicia piłki do dołka (putting), oraz Rough i Semirough – „nieużytków”, czyli terenu nie służącego bezpośrednio do gry. Każdy dołek posiada przeszkody (Hazards) dla gracza w postaci Bunkers – bunkrów z piaskiem, albo/i przeszkód wodnych w postaci jeziorek, oczek wodnych, rowów, cieków itp. powodujące, że nieuważne /nieszczęśliwe wbicie piłki w przeszkodę, utrudnia osiągnięcie zadanego wyniku (ilości uderzeń którą gracz powinien „przeprowadzić” piłkę z Tee do Green), czyli par.
-
Tee
jest to teren, z którego rozpoczyna się grę na każdym dołku. W zależności od długości, dołek może posiadać od jednego do nawet 5-6 obszarów tee, zapewniających różną długość i stopień trudności gry. Nawierzchnia tee powinna być idealnie płaska i o nachyleniu w granicach 1% umożliwiając powierzchniowy drenaż. Tee jest w całości zmeliorowany i nawadniany. Trawa na tee przycinana jest na długość 7-15 mm.
-
Fairway
Jest to teren gry, pas szerokości zwykle 36-50 m, obsiany odpowiednią mieszanką traw, koszony na wysokość od 10-20 mm. Jest to główny tor gry każdego dołka. Fairway jest w całości nawadniany i meliorowany.
-
Green
Jest to obszar docelowy gry, na którym wycięty jest otwór (również nazywający się dołkiem – hole) o średnicy 10,8 cm, w kierunku którego odbywa się gra na każdym dołku. Plac przeznaczony do puttingu każdego green nazywa się putting green (nie mylić z ćwiczebnym putting green). Budowa warstwy nośnej putting green metodą rekomendowaną przez USGA (United States Golf Association) i odpowiedni dobór mieszanki traw, umożliwia utrzymanie murawy przyciętej na wysokość nawet 3 mm. Greeny są w pełni nawadniane, a ich melioracja umożliwia grę nawet w 15 minut po największym oberwaniu chmury. Powierzchnia putting greenów powinna być idealnie gładka i łagodnie wymodelowana w celu utrudnienia i urozmaicenia gry.
-
Rough i Semirough
To tak zwane „nieużytki” poza fairwayami, greenami i tees. Semirough to kilkumetrowy pas na obrzeżu fairway, przycinany na wysokość 4-8 cm. Rough zwykle to istniejąca, naturalna roślinność pozostawiona w stanie dzikim, lub przycinana 1-2 razy do roku, głównie w celach przeciwpożarowych.
-
Bunkers
Potocznie bunkry, należące do przeszkód na polu golfowym, czyli zagłębienia w terenie wypełnione piaskiem. W celu zapewnienia gry w każdych warunkach, są one również odpowiednio meliorowane i drenowane. Znajdują się one na fairway i na green approach (podejściach / okolicach green).
Na polu golfowym istnieje również część tzw. treningowa. Składa się ona z Driving Range (bez odpowiednika w jęz. polskim), czyli pola/obszaru do ćwiczenia uderzeń kijem golfowym długości 300-350 m, oraz części szkoleniowej w postaci Putting Green i Chipping Green. Ćwiczebny Putting Green (nazwa pochodzi od „putt” – tzw. puttingu, czyli uderzeń kończących, po których piłkę się toczy po green-ie w kierunku dołka) jest niczym innym jak dodatkowym dużym green, zwykle wybudowanym koło domu klubowego/restauracji a służącym do trenowania, nauki, czy rozrywki. Chipping Green (Pitching Green) to również osobny green – z wybudowanymi wokół bunkrami treningowymi. Służy do nauki i ćwiczeń wybijania piłki z bunkrów piaskowych na powierzchnię green-u, tzw. „pitch” i pozostałych części tzw. gry krótkiej, czyli chippingu i gry z piasku.